தை அமாவாசை

பிதுர்க்கடன் புண்ணியமானது

பிதுர்களுக்குத் திதி கொடுப்பதை ஏதோ செய்யக்கூடாத செயலாகப் பலரும் கருதுகிறார்கள். திதியன்றும், அமாவாசை நாளிலும் வாசலில் கோலமிடுவது கூடாது என்பதால் அசுபமான நாளாக சிலர் எண்ணுகின்றனர். முன்னோர் வழிபாட்டில் முழுமையாக ஈடுபடவேண்டும் என்ற நோக்கத்திலேயே, பிதுர்க்கடன் நாளன்று கோலமிடுவது போன்ற செயல்களைத் தவிர்க்கச் சொல்லியுள்ளனர். முன்னோரது ஆசி பெற அமாவாசை, வருஷதிதி, மகாளயபட்சநாட்கள் உகந்தவை. இவை புண்ணிய நாட்களாகும். கேளிக்கை, சுபநிகழ்ச்சிகளை இந்நாட்களில் தவிர்க்கவேண்டும் என்பது விதி. இதன் காரணமாக, இந்த நாளை ஆகாத நாளாக எடுத்துக் கொள்ளக்கூடாது. தை அமாவாசை நாளில் நம் முன்னோருக்கு உணவு, புத்தாடை படைத்து வழிபாடு செய்யவேண்டும். அந்த ஆடை. உணவை ஏழைகளுக்கு தானமாகக் கொடுப்பதன் மூலம் அளவற்ற நன்மைகள் நம் வாழ்வில் உண்டாவதை நாம் உணர முடியும். தடைபட்ட திருமணம், வேலையின்மை, நீண்ட நாள்பட்ட நோய்நொடிகள், மன வருத்தம் ஆகியவை விலகி சந்தோஷமும், மனநிறைவும் நம் இல்லத்திலும் உள்ளத்திலும் ஊற்றெடுக்கும்.

நிம்மதி

 

நாம் எப்படியோ பூமியில் பிறந்து விட்டோம். நமக்குள் அழுக்கை (பாவங்களை) ஏற்றிக் கொள்ள இடம் கொடுத்து விட்டோம். இனியாவது அழுக்கை போக்குவதற்காக பயன்படுத்தி கொள்வோம்.

வாக்கு, மனம், உடல் என மூன்றாலும் பாவம் செய்து இருக்கிறோம். அவற்றைக் கொண்ட அந்தப் பாவத்தைப் புண்ணியத்தில் கரைத்து விட முயற்சிக்க வேண்டும்.

நாம் இந்த உலகை விட்டு ஒருநாள் போக வேண்டியது உறுதி. அதற்குள் பாவமூட்டையைத் தொலைத்து விட்டால் போதும் ஆனந்தம் கிடைத்து விடும்.

வெளியுலகப் பொருட்களால் நிம்மதியும், மகிழ்ச்சியும் கிடைக்கிறது என்று நினைப்பது அறியாமை. மகிழ்ச்சியோ, நிம்மதியோ அவரவர் மனதைப் பொறுத்த விஷயங்களே.

Yoga Vasishta Sara - Chapter Three - The Marks of a Liberated Person (Jivanmukta)

1. The knowledge of the Self is the fire that burns up the dry grass of desire. This indeed is what is called samadhi, not mere abstention from speech.

2. He who realizes that the whole universe is really nothing but consciousness and remains quite calm is protected by the armour of Brahman; he is happy.

3. The yogi who has attained the state which is beyond everything and remains always cool as the full moon is truly the Supreme Lord.

4. He who reflects in his innermost heart upon the purport of the Upanishads dealing with Brahman and is not moved by joy and sorrow, is not tormented by samsara.

5. Just as birds and beasts do not take shelter on a mountain on fire, so also evil (thoughts) never occur to a knower of Brahman.

அதிஷ்டானத்தில் கேட்ட அசரீரி

பெரியவாளுடன் இருந்து, அவருக்குக் கைங்கர்யம் செய்யும் பாக்கியம் பெற்ற பட்டாபி சார், உண்மைச் சம்பவம் ஒன்றை நினைவுகூர்ந்தார்…

”அதுவொரு மார்கழி மாசம். கும்பகோணத்தில் என் தகப்பனாருக்குச் சிராத்தம் பண்ணிட்டு, பக்கத்துல 12 கி.மீட்டர் தொலைவுல இருக்கிற கோவிந்தபுரத்துக்குப் போனேன். அங்கே, காமகோடி பீடத்தின் ஆச்சார்யரான ஸ்ரீபோதேந்திராளின் அதிஷ்டானம் இருக்கு.

‘ராம ராம’ன்னு சொல்லியபடியே, அந்த அதிஷ்டானத்தை 108 தடவை பிரதட்சிணம் பண்ணினேன். அங்கே, ராம நாமத்தை ஜெபித்தால், ஸித்தி கிடைக்கும்னு சொல்லுவா. அதிஷ்டானத்திலேருந்து எதிரொலி மாதிரி, ‘ராம்… ராம்’னு குரல் கேட்கும். ரொம்ப விசேஷம். அதுக்காகவே நான் அங்கே அடிக்கடி போவேன்.

இப்படித்தான் 94-ஆம் வருஷம், ஜனவரி 2-ஆம் தேதி… அங்கே தியானத்திலே உட்கார்ந்திருந்தேன். அப்ப, அதிஷ்டானத்திலேருந்து திடீர்னு ஒரு குரல் கேட்டாப்ல இருந்தது எனக்கு. ‘ஏய், இனிமே என்னை நீ இதேமாதிரிதான்டா பாக்கணும்’னு சொல்லித்து அந்தக் குரல். அது, பெரியவாளோட குரல் மாதிரியே இருந்துது.

வடலூர் தைப்பூச ஜோதி தரிசனம்

முலைப்பால் அருந்தும் பருவத்திலேயே முக்திஞானம் வரப்பெற்ற தவப்புதல்வர் ராமலிங்க அடிகளார். சிதம்பரத்தில் தில்லை நடராஜர் சந்நதி எதிரே  கூப்பிய கரங்களும், ஒன்றிய மனதுமாய் ராமய்யப்பிள்ளை தம்பதி. தந்தையின் கை மடிப்பில் ராமலிங்கர் ஆரோகணித்து அவர் நெஞ்சிலே சாய்ந்திருந்தார். கற்பூர தீபம் நடராஜரின் தேஜஸை விகசித்துக் காட்டியது. அனைவரும் உள்ளம் உருக, மெய் நெகிழ  பக்தி பரவசத்தில் ஆழ்ந்திருந்தபோது அந்த மழலையின் சிரிப்பு தெய்வீக மணியோசையின் பிரதிபலிப்பாக அனைவரையும் கவர்ந்தது. நடராஜன்  நகைப்பூட்டினாரா? கற்பூர ஒளி கிச்சு கிச்சு மூட்டியதா? இந்த சம்பவத்திலிருந்தே ராமலிங்கனாரின் தெய்வீகத் தன்மை வெளிப்படத் தொடங்கியது.

வைகுண்ட ஏகாதசி விரதம்

காயத்ரி மந்திரத்துக்கு நிகரான மந்திரம் இல்லை...
தாய்க்கு சமமான தெய்வம் இல்லை
காசியை விட சிறந்த தீர்த்தம் இல்லை
ஏகாதசிக்கு நிகரான விரதம் இல்லை

ஏகாதசி அன்று விரதம் மேற்கொள்வதை அனைத்து சாஸ்த்திரங்களும் வலியுறுத்துகின்றன. மற்ற விரதங்களைவிட ஏகாதசி விரதத்தை கடைபிடிப்பது மிக சிறப்பானதாகும். வருடத்துக்கு 24 (அ) 25 ஏகாதசிகள் வரும். அனைத்து ஏகாதசிகளிலும் விரதம் இருந்து வழிபடுவோர் பிறவி துயர் நீங்கி வைகுண்ட பதவியை அடைவர் என்பது நம்பிக்கை. வருடம் முழுதும் ஏகாதசி விரதத்தை கடைபிடிக்க இயலாதவர்கள் மார்கழி மாதம் வரும் வைகுண்ட ஏகாதசியில் மட்டுமாவது விரதம் இருப்பது சிறப்பான பலனை தரும். மூன்றுகோடி ஏகாதசிகளில் விரதமிருந்த பலனை தர கூடியது என்பதால் வைகுண்ட ஏகாதசி "முக்கோடி ஏகாதசி"  என்வும் அழைக்கப்படுகிறது.

Clean Way of Life (AchAra-anushtAnam)

The expressions, Vaazhkai murai and Vazhkaittharam (வாழ்க்கை முறை மற்றும் வாழ்க்கைத் தரம்) are recent additions to the Tamil vocabulary, being the translation of the English terms “way of life” and “standard of living”. What we should do, think and say, from the time we get up from bed in the morning till we go to sleep in the night, are determined in our Saastraas and goes by the name of Aachaara-anushtaanam. But, as this has a religious bias, secular-minded people have come to prefer the expression, vaazhkai murai.

It has been laid down that when we get up in the morning, we must do Narayana smaranam (thinking of Sri Narayana and uttering his holy name). Thereafter follow the duties of the day (like saucham, snaanam शौचetc. for cleansing the system of all impurities internal and external). There are rules, methods and time for each duty. But these aachaaras (daily practices) vary according to the region of the country. If we take an overall picture of the whole of India, we find that each part of the country lays emphasis on a particular aachaara. For example, in Kerala, almost everyone bathes only in tanks or rivers and people go to temples wearing wet clothes after bathing. In Bengal, widows of all communities shave their heads. They observe complete fast on Ekadasi day, without taking even a drop of water. They also cook their own food and will not touch fish, a common article of food in the Bengal diet. In some parts of the country, people wear a separate cloth known as madi, when taking food. In Uttar Pradesh one person will not drink from another person’s vessel. Each person will carry his drinking bowl wherever he goes. These and other observances constitute the aachaaras and anushtaanas of the country; but, as in the story of the blind men and the elephant, people in each part of the country firmly believe that only what they observe is aachaara, and that a differing practice is anaachaara.

Vegetarian food & Sattvic Diet

Vegetarian food & Sattvic Diet importance in Spirituality


Question : What about diet?

Ramana Maharshi : Food affects the mind. For the practice of any kind of yoga, vegetarianism is absolutely necessary since it makes the mind more sattvic [pure and harmonious].


Question : Could one receive spiritual illumination while eating flesh foods?

Ramana Maharshi : Yes, but abandon them gradually and accustom yourself to sattvic foods. However, once you have attained illumination it will make less difference what you eat, as, on a great fire, it is immaterial what fuel is added.

HRIDAYA

HRIDAYA (Sanskrit for Heart)

hrid=center
ayam=this

Most people, yoga adherents as well, think of the heart as being on the left side. When Mercedes De Acosta met with the Bhagavan Sri Ramana Maharshi at his ashram the Maharshi placed his right hand in the form of a fist on her right breast and said:

"Here lies the Heart, the Dynamic, Spiritual Heart. It is called Hridaya and is located on the right side of the chest and is clearly visible to the inner eye of an adept on the Spiritual Path. Through meditation you can learn to find the Self in the cave of this Heart." (see)

Value of Prayer

In this life we are faced with various kinds of difficulties, afflictions and sorrows. We go to a doctor to get relief for our bodily ailments. We approach numerous authorities for obtaining solution for our worldly problems. We also pray to God. Our great men have given guidance as to how to pray and what to pray for. There is one school of thought which says that we should pray to God only for our spiritual salvation. But there are others who think that we owe a duty to the members of the family, and, in the discharge of that duty, we have perforce to invoke the blessings of God by prayer. This is a proper approach and, therefore, even when we have to go to human agencies to get relief, we should first submit our difficulties and troubles to God.

Lord Sri Krishna says in the Gita :

Chaturvidhaa bhajante-maam janaah sukritinorjuna;

Aarto jijnaasur-arthaarthee jnaanee cha bharatarshabha.

Bhagavan mentions four categories of persons who pray to God. The first category is denoted by the term Aartah, i.e., those who are suffering physically and mentally, afflicted by diseases, pain, poverty, troubles, difficulties, etc. They pray to God to lighten their burden and make their existence tolerable. The second category of persons is denoted by the term Jijnaasu those, who are thirsting for knowledge and are eager to get at the truth of things. The expression Arthaarthee denotes the class of people who are fairly well off in the world, but desire to be blessed with more of the good things of life, so that they can live free from troubles and sorrow and also serve others. The last category of persons is denoted by the term Jnaani, those who have acquired Jnaana or wisdom and realised the Supreme Truth. They are people who have realised that there is nothing outside God and that all is God. Yet they too pray. Their prayer is described in the Gita as prayer with the realisation that Vaasudeva is all (Vaasudeva sarvamiti).