அபிராமி அந்தாதி - பாடல் 62 (Abhirami Andhadhi - Verse 62)

62. எத்தகைய அச்சமும் அகல

தங்கச் சிலை கொண்டு, தானவர் முப்புரம் சாய்த்து, மத 

வெங் கண் கரி உரி போர்த்த செஞ்சேவகன் மெய்யடையக் 

கொங்கைக் குரும்பைக் குறியிட்ட நாயகி, கோகனகச் 

செங் கைக் கரும்பும், மலரும், எப்போதும் என் சிந்தையதே.

ஏ, அபிராமி! உன் கணவர் பொன் மலையை வில்லாகக் கொண்டு, முப்புரத்தை எரித்த, சிவந்த கண்களை உடைய, யானைத்தோலைப் போர்த்திய சிறந்த காவலனாவான். அன்னவனின் திருமேனியையும், உன்னுடைய குரும்பையொத்த கொங்கையால் சோர்வடையச் செய்தவளே! பொன் போன்ற சிவந்த கைகளில் கரும்பு வில்லோடும், மலர் அம்போடும், என் சிந்தையில் எப்போதும் உறைந்திருப்பாய்.

TO OVERCOME FEAR

Thangach silai kondu, thaanavar muppuram saayththu, madha

veng kan uri porththa sensevagan meyyadaiyak

kongaik kurumbaik kuriyitta naayagi, koganagach

seng kaik karumbum, malarum, eppodhum en sindhaiyadhe.

Oh! My Goddess-Chief! You have etched permanent marks of your divine bosoms on the physical body of the great soldier, our Lord Shiva, who has felled the three tiered walls of the demons and who (Shiva) had flayed the elephant's hide (skin) with red eyes. You are also majestically present in my mind with beautiful gold-rose and flower arrows in your hands.

Reference:

http://temple.dinamalar.com/Slogandetails.php?id=542
http://www.projectmadurai.org/pm_etexts/utf8/pmuni0026_01.html
http://sanskritmantras.blogspot.in/2011/01/abirami-andhathi-lyrics-english.html
http://www.articlesbase.com/literature--articles/abhirami-anthathi-561445.html